جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

نوشتار‌های ایران‌موزیکولوژی

دسته‌بندی نوشتارها

آخرین مطالب ایران‌موزیکولوژی

دسته‌بندی فروشگاه

نویسندگان

امیر صادقی
نویسنده و مترجم
امیر سالار پرهیزکار
نویسنده
آرش احمدزاده یونسی
نویسنده
آرش آقائی
عارف شاهدنواز
نویسنده
آریا طاری
دبیر بخش موسیقی کلاسیک
بامداد خوشقدمی
الهه حق‌گو
مترجم
عماد وشاحی
سردبیر ایران‌موزیکولوژی
غزل مقدم
دبیر بخش موسیقی ملل
حسین فیلی‌زاده
جهان عیدانی
نویسنده
مهدی فیض آبادی
مهدی غلامی
مترجم
مرجان خلیلی
نویسنده
محمدرضا معینی‌آرا
محمد عادل‌فر
نویسنده
محمدرضا دربندی
نویسنده و مترجم
نازنین علی‌بخشی
نویسنده
نیلوفر راستی
نویسنده
پیمان فیاض ثانوی
نویسنده
سمانه علیرضاپور
نویسنده
سارا رهنما
نویسنده
شهاب جعفری
نویسنده
یوسف نقش نیل چی
نویسنده

اخبار ایران‌موزیکولوزی

آموزش موسیقی، به زودی با ایران‌موزیکولوژي
بنا بر تصمیم تیم مدیریت وبسایت از این پس نویسندگان ایران‌موزیکولوژی می‌توانند در حوزه‌ی مورد علاقه‌ی خود به تدریس آنلاین و یا حضوری بپردازند.
سردبیر‌های ایران‌موزیکولوژي
عماد وشاحی و یوسف نقش نیل چی به ترتیب سردبیر ایران‌موزیکولوژی و دبیر شبکه‌های اجتمای ایران‌موزیکولوژی انتخاب شدند.
کتابشناسیِ مقاله‌ی شهاب جعفری به‌روزرسانی شد
پس از نظرِ نکته بینانه‌ی یکی از کاربران، کتاب‌شناسیِ مقاله‌ی «موسیقی باستان، اسطوره مدرن: پژوهشی درباره ایدئولوژی‌ها در موسیقی ایران» به‌روزرسانی شد.
۲۰ تیر ۱۴۰۲
۱ تیر ۱۴۰۲
۲۵ خرداد ۱۴۰۲

نظرات اساتید موسیقی برای وبسایت ایران‌موزیکولوژی

آخرین دیدگاه ها

پیمان فیاض ثانوی
سپاسگزارم برادر. ممنونم از وقتی که برای مطالعه صرف کردی
محمدرضا معینی آرا
پیمان جان لذت بردم از مقاله خوبت
پیمان فیاض ثانوی
ممنونم که متن رو با بردباری مطالعه کردید
امیر
نقدی بسیار قشنگی. ما باید بیشتر به نیستی‌ها و کمبودها بپردازیم و کمتر به آثار خوب دیروز و امروز اشاره کنیم تا تغییر و تحولی را آغازگر باشیم که این نوشته همانی بود که رفت. به امید خواندن آموزش‌ها و پژوهش‌های قشنگتان.
مهدی فیض آبادی
ممنونم از حمایت همیشگیت پیمان جان
آرش آقائی
درود بر شما -حمایت تام را نمی‌دانم ولی دست‌کم باید گفت قبل از انقلاب حفظ و اشاعه‌ یک نهاد تحت‌الحمایه‌ی دولت بوده که استاد و شاگردش مستمری می‌گرفتند. بعد از انقلاب هم از کسی حمایت مالی نشد اما جمعی که از قضا عمدتا حفظ و اشاعه‌ای اند تنها گروهی‌ بودند که تا سال‌ها اجازه‌ی انتشار موسیقی داشتند و تنها گونه‌ی مشروع موسیقی محسوب می‌شدند. -عرضم این نیست که‌ جامعه بهترین انتخاب را دارد یا فاخرترین سلیقه را. عرضم این است که حتی اگر چنین نکند هم نسبت هنرمند با جامعه نسبت چوپان و رمه نیست. با موارد بعدی که فرمودید هم در توافقم. سپاس از شما.