منو
تئوریهایی که در قرن حاضر برای موسیقی ایرانی نوشته شده اند بیشتر به مبانی نظری موسیقی اروپایی توجه کرده اند تا به پیشینهی طولانی مباحث نظری در موسیقی ایرانی ـ عربی ـ ترکی و سالها است که ضرورت تدوین یک تئوری موسیقی ایرانی، برای آموزش در هنرستانها، که از دل همین موسیقی برآمده باشد احساس میشود. کتاب حاضر که نتیجهی بیش از یک سال نشستهای مداوم و منظم شورای تخصصی مبانی نظری موسیقی ایرانی (از نیمهی تیرماه ۱۳۸۲ تا پایان مردادماه ۱۳۸۳) است برای پاسخگویی به این نیاز تألیف شده است. این کتاب، با آگاهی از اینکه نظام موسیقایی ایران در حال حاضر با گذشته تفاوتهایی دارد، مفاهیم نظری بنیادین را از رسالت نظری کهن اخذ کرده و اصول و قواعد موسیقی ایرانی را از آنچه امروزه در عمل اجرا میشود استخراج کرده است. این اصول و قواعد مربوط به موسیقی کلاسیک ایرانی است که آن را معمولاً «موسیقی ردیفی» مینامند.
| انتشارات |
|---|
امکان تحویل اکسپرس
امکان خرید در محل
پشتیبانی 24 ساعته
ضمانت اصل بودن کالا
پرداخت امن از درگاه بانکی
معرفی محصول
کتاب مبانی نظری موسیقی ایرانی نشر ماهور: موسیقی ایرانی به همراه موسیقی های عربی و ترکی خانواده ی بزرگی را تشکیل می دهد که بیش از هزار سال قدمت دارد. این خانواده قرنها دارای اصول و قواعد تقريبا واحدی بوده است و همه ی فرهنگ های تشکیل دهندهی آن، در تدوین این قواعد نقش داشته اند. از حدود سه چهار قرن پیش، رفته رفته، اعضای این خانوادهی بزرگ هرکدام راه جداگانهای در پیش گرفته و مسیرهای متفاوتی برای تحول خود برگزیدهاند. این تجزیه منجر به پیدایش خانوادههای موسیقایی کوچکتری، مثل خانوادهی موسیقی عربی (مشرق و مغرب) و خانواده ی موسیقی آسیای میانه و غیره شده است که با وجود پارهای اختلافات، در بسیاری از مبانی نظری با هم اشتراک دارند. در این میان، موسیقی ایرانی به همراه موسیقی آذربایجانی خانواده ی واحدی تشکیل میدهد که نکات مشترک فراوانی با موسیقی عراقی دارد.
تئوری هایی که در قرن حاضر برای موسیقی ایرانی نوشته شده اند بیشتر به مبانی نظری موسیقی اروپایی توجه کرده اند تا به پیشینه ی طولانی مباحث نظری در موسیقی ایرانی- عربی- ترکی و سال ها است که ضرورت تدوین یک تئوری موسیقی ایرانی، برای آموزش در هنرستان ها، که از دل همین موسیقی برامده باشد احساس می شود. کتاب حاضر که نتیجه ی بیش از یک سال نشست های مداوم و منظم شورای تخصصی مبانی نظری موسیقی ایرانی (از نیمه ی تیرماه ۱۳۸۲ تا پایان مردادماه ۱۳۸۳) است برای پاسخگویی به این نیاز تالیف شده است. این کتاب، با آگاهی از اینکه نظام موسیقایی ایران در حال حاضر با گذشته تفاوت هایی دارد، مفاهیم نظری بنیادین را از رسالات نظری کهن اخذ کرده و اصول و قواعد موسیقی ایرانی را از آنچه امروزه در عمل اجرا می شود استخراج کرده است. این اصول و قواعد، مربوط به موسیقی کلاسیک ایرانی است که آن را معمولا موسیقی ردیفی»
می نامند. مبنای تئوری حاضر، بنابراین، ردیف موسیقی ایرانی، به معنای عام آن است و از ملاک گرفتن یک ردیف واحد برای تدوین مبانی نظری موسیقی کلاسیک ایرانی اجتناب شده است.
هدفهای رفتاری: پس از پایان این فصل از فراگیر انتظار می رود: ۱. بستر صوتی همهی در آمدهای دستگاهها و آوازها را توضیح دهد. ۲. دانگ ها و درجههای مهم همهی در آمدهای دستگاهها و آوازها را (از مبناهای مختلف) بیان کند.
در این فصل، پس از معرفی کلی و ارائه ی بستر صوتی هر یک از دستگاهها و آوازها، به معرفی مقامهای مادر (در آمد) آنها می پردازیم، یعنی دانگ ها و درجه های مهم این مقام ها در مواردی، الگوهای لحنی آنها را معرفی میکنیم. در آمد، همانگونه که قبلاً اشاره کردیم، آغازگر دستگاهها و آوازها است و مقام مادر آنها را معرفی میکند. در آمدها در دستگاهها و آوازها نقش محوری دارند و تقریباً همهی گوشهها با فرود دستگاه یا آواز به آن بازمی گردند. به این ترتیب، در آمد، یکپارچگی دستگاه را تأمین می کند.
نکته ی ۱: همانگونه که قبلاً ذکر شد، بستر صوتی یک موسیقی، مجموعه ی تمام نغمه هایی است که در آن موسیقی به کار برده میشوند. به همین ترتیب، بستر صوتی یک دستگاه نیز مجموعهی تمام نغمه هایی است که در آن دستگاه مورد استفاده قـرار میگیرند. (کتاب تئوری موسیقی ایرانی)
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.