کتاب تاریخ موسیقی غرب، پالیسکا، گروت و هولدر

عددبخشی از کتاب تاریخ موسیقی غرب

کتاب تاریخ موسیقی غرب، پالیسکا، گروت و هولدر: ارسطو و افلاطون توافق داشتند که انسان «واقعی » در شرایطی‌تر بیت اجتماعی خواهد یافت که در آن دو عنصر مهم یعنی موسیقی و ژیمناستیک دخیل باشند اولی برای نظم دهی اندیشه و دومی‌برای شکل دهی بدن و جسم . در کتاب جمهوری که حدود ۳۸۰ قبل از میلاد نوشته شده افلاطون بر نیاز ایجاد تعادل بین این دو عنصر در تعلیم و‌تر بیت پا می‌فشارد: موسیقی بسیار بیش از حدّ، انسان را زن صفت یا روان رنجور و ژیمناستیک بسیار هم او را خشن، بی تمدن و جاهل می‌کند و کسی که موسیقی و ژیمناستیک را در حدّی بسیار متعادل با هم توام کند بهترین درمان‌کننده را برای روح و جسم خویش در اختیار خواهد داشت و می‌توان به درستی او را «موسیقیدان واقعی» دانست.

لذا تنها برخی از موسیقی‌ها مناسب هستند. ملودی‌های توصیفی، آرام و بی حال برای کسانی که می‌خواهند بر یک شهر آرمانی حکومت کنند مناسب نیست و باید از آن‌ها اجتناب کرد. تنها مدهای دورین و فریجین به‌تر تیب فضایل معتدل و جسارت‌آمیز را ارتقاء می‌دهند. به خاطر تکثر نت ها، گام‌های پیچیده، اختلاط فرم‌ها و ریتم بی‌تناسب،‌تر کیب سازهای ناهمگون «بسیاری سازهای زهی با کوک‌های عجیب و غریب » آئولوس سازان و آئولوس نوازان را باید از این سرزمین بیرون کرد (جمهوری افلاطون ).

اساس موسیقی که یکبار برای همیشه مستقر شد نباید عوض شود زیرا بی قانونی در هنر و تعلیم و‌تر بیت، بی‌تر دید راه به مجاز شمردن برخی حالات و هرج ومرج در جامعه می‌برد. این گفته که «بگذارید آوازهایی از یک ملت بسازم و در قید آن نباشم که چه کسی قوانین آن‌ها را وضع کرده است » در واقع پندی حکیمانه اما در عین حال بازی با کلمات است زیرا که کلمۀ نوموس به معنی «سنت » یا «قانون » به منظور طرح ملودیک یک آواز تغزلی یا تک نوازی ساز مطرح می‌شود (افلاطون، مجموعه قوانین ). ارسطو در سیاست نامه (حدود ۳۳۰ قبل از میلاد) کمتر از افلاطون دربارۀ ریتم‌ها و مُدهای خاص سختگیری کرده است . او موسیقی را مجاز شمرده تا به منظور سرگرمی‌و شادمانگی عقلایی و تعلیم و‌تر بیت عمل کند.

معرفی کتاب تاریخ موسیقی غرب اثر ج پیتر برک هولدر