یوهان نپوموک هومل | شایستگان تقدیر زیر سایه‌ی بزرگان

در وصف یوهان نپوموک هومل (Johann Nepomuk Hummel (14 November 1778 – 17 October 1837)) همین که شوپن او را یکی از اساتید بزرگ مکتب کلاسیک می‌شمرد می‌تواند کافی باشد. علاوه بر شوپن، آهنگسازان و نوازندگان آن دوره نیز چنین تفکری راجع به هومل داشتند.

یوهان نپوموک هومل از شاگردان کلمنتی،هایدن و موتسارت بود. هومل در سن 8 سالگی با ورود به وین، موتسارت را چنان تحت تاثیر خود قرار داد که به مدت دوسال در او زندگی کرد. که بعدها به عنوان نوازنده ای ویرتئوز اعتبار زیادی در بین هم نسل های خودش کسب کرده بود.او پس از موفقیت های متعدد و درخشانی که به عنوان نوازنده در سالن های کنسرت به‌دست آورده بود، در 31 سالگی، رهبری ارکستری را به عهده گرفت که تا قبل از او یوزف هایدن این امر را به عهده داشت.

خیلی ها او را در جبهه‌ی مقابل بتهوون می‌نامند. از نشانه های نوازندگی او بیان زیبا و تاچ خوبی که روی پیانوهای اتریشی از خود نشان می‌داد، می‌توان اشاره کرد که همین امر سبب دو دستگی میان طرفداران او و بتهوون شده بود.آنها سبک نوازندگی بتهوون را شلخته و شلوغ مطرح می‌کردند و در سوی مقابل آنها سبک نوازندگی  هومل را گنگ و بی معنی یاد می‌کردند.

با این حال که روابط سردی میان این دو غول عصر کلاسیک جاری بود، هومل هرگز سمفونی ننوشت چون معتقد بود کسی بهتر از بتهوون دیگر نمی‌تواند در این فرم، قطعه ای بسازد.همچنین، روایاتی هست که در هنگام مرگ بتهوون، هومل بسیار متأثر بوده و به نزد او رفته و از او قدردانی کرده. هومل، یکی از چهار نفری بود که تابوت بتهوون را به دوش می‌کشیدند.

یوهان نپوموک هومل در صدر مکتب وین و مورد تایید بسیاری از هم عصران خودش بود و علاوه بر نوازندگی درخشانش، در آهنگسازی نیز بسیار موفق ظاهر شد. یوهان نپوموک هومل به عنوان آهنگساز در فرم موسیقی مجلسی، فانتزی و سونات، قطعات متعددی ساخته است. او همچنین برای سازهای باسون و ماندولین، کنسرتو نوشته است. همچنین رساله سه جلدی برای هنر نوازندگی ساز پیانو تالیف کرد که در زمان خودش اهمیت ویژه ای داشت.

یکی دیگر از آثار بجا مانده و درخشان او،اپرای قلعه سحرآمیز است که مانند نامش اثری جادویی است.

با اینکه تعداد قابل توجهی از آثارش از بین رفتند اما قطعاتی که از او باقی مانده، بسیار شنیدنی هستند.

یکی از این قطعات، که برای نخستین بار در حدود سال 1820 به گوش کارل چرنی، نوازنده و آهنگساز برحسته دوران رمانتیک، رسید از آن به عنوان قطعه ای نو و جدیدی تعریف کرد که مردم در خیابان ها درباره آن صحبت می‌کنند.

یوهان نپوموک هومل با اینکه از مکتب کلاسیک به شمار می‌رفت اما آثارش در دوره رمانتیک به گوش می‌رسید. در طول دهه 1820 با شوپن و جان فیلد در لهستان و روسیه ملاقاتی داشت که از نوابغ دوره رمانتیک محسوب می‌شوند و هردو تحت تاثیر آثار هومل قرار داشتند. او گاهی ایده های جدیدی در ساخت قطعات بکار می‌برد که از شوپن نیز جلو می‌زد مانند اپوسی که در 24 تنالیته در سال 1815 تصنیف کرد، که بعد ها شوپن نیز در اپوس 28 خود، کار مشابهی انجام داد.

از قطعات معروف او می‌توان به دو کنسرتو در لامینور و سی مینور اشاره کرد.

 Piano Septet Op.74 / Piano Concerto Op.89 No.3 / Trumpet Concerto Rondo /

نیز از دیگر آثار برجسته این آهنگساز و نوازنده بزرگ محسوب می‌شوند. دهه 1830، دهه افول او بود.همانطور که دیگر شهرتش رو به اتمام بود،سلامتی خودش را نیز در سال های آخر عمرش از دست داده بود تا نهایتا در سال 1837 از دنیا رفت.هومل که از بازماندگان نسل کلاسیک در مکتب وین محسوب می‌شد، برای قدردانی از او، رکوئیم موتسارت، را در شهر وین به اجرا درآوردند.