حسین علی‌زاده | زندگی‌نامه | آثار

حسین علی‌زاده یکی از چهره‌های برجسته و شناخته‌شده‌ی موسیقی معاصر ایران است. او آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی تار و سه‌تار است که در کنار فعالیت هنری خود، به آموزش و پژوهش نیز می‌پردازد. فعالیت‌های حسین علی‌زاده بی‌شک نقطه‌ی عطفی در تاریخ موسیقی ایران به شمار می‌رود. او با مطالعه و تجربه در عرصه‌ی آهنگ‌سازی، آثار بی‌نظیر فراوانی را به وجود آورده است.

فعالیت‌های استاد علی‌زاده را می‌توان در بخش‌های آهنگ‌سازی برای فیلم و آلبوم‌های موسیقی، آموزش و تعلیم موسیقی، نشر و انتشار کتاب و اجرای کنسرت دسته‌بندی کرد. او اگرچه اتفاقی وارد دنیای موسیقی شد؛ اما بااستعداد و ذوق تمام‌نشدنی‌اش توانست به‌سرعت در این زمینه به موفقیت‌های فراوانی دست یابد.

شناخت و فعالیت پیوسته‌ی او در عرصه‌ی موسیقی سبب شد که او بتواند برخلاف اکثر هنرمندان، نوآوری‌های فراوانی در آثارش ایجاد کند. برای علی‌زاده موسیقی همیشه بر کلام اولویت داشت و به همین دلیل او آثار بی‌کلام فراوانی را خلق کرد که در آن با زبان موسیقی با مخاطب ارتباط برقرار کرده است.

موسیقی برای علی‌زاده مسیری رو به خیال و خلاقیت بود. او با شناخت و جسارت «مقام داد و بیداد» را ابداع کرد. این مقام، ترکیبی از دستگاه ماهور و گوشه‌ی بیداد  از دستگاه همایون است. هم‌چنین ساز سلانه که صدایی مانند عود و تار دارد توسط سیامک افشاری و زیر نظر استاد علی‌زاده ساخته شده است. علی‌زاده در زمینه‌ی موسیقی تلفیقی نیز گام‌های مؤثری برداشت و آثار اصیل زیبایی خلق کرد. او معتقد است موسیقی تلفیقی تلاشی برای صلح بیشتر میان هنرمندان کشورهای مختلف است.

زندگی‌نامه حسین علی‌زاده

حسین علی‌زاده یک هنرمند شاخص در موسیقی معاصر ایران است که تأثیر به سزایی در رشد و ارتقای موسیقی کشور داشته است. او به همراه هنرمندان صاحب‌سبک و بزرگ موسیقی ایران، آثار جاودانه‌ای خلق کرده است که با استقبال فراوان مردم روبرو شده است.

خلق آثار فراوان و منحصربه‌فرد، علی‌زاده را به یک چهره‌ی بین‌المللی تبدیل کرده است. او هیچ‌گاه فعالیت خود را وابسته به کلام نکرده است؛ به همین دلیل آثار بی‌کلام بسیاری را می‌توان در کارنامه‌ی فعالیت‌های هنری او مشاهده کرد.

علی‌زاده با شناخت انواع موسیقی ایرانی و بهره‌گیری از نبوغ خود در این زمینه، آثار زیادی را ابداع کرده است. از جمله‌ی این آثار ابداعی که در قالب تک‌نوازی اجرا شد می‌توان به آلبوم ترکمن اشاره کرد. این آلبوم در سال 1367 توسط مؤسسه فرهنگی هنری ماهور منتشر شد که اجرای تک‌نوازی ابداعی علی‌زاده با سه‌تار بود. در ادامه جزئیات بیشتری را از فعالیت‌های هنری و افتخارات حسین علی‌زاده بیان کردیم. ما را تا پایان این مطلب همراهی کنید.    

سال‌های کودکی و تحصیلات حسین علی‌زاده

حسین محمد علی‌زاده که با نام حسین علی‌زاده شناخته می‌شود در 1 شهریور سال 1330 در جنوب تهران در محله‌ی سید نصرالدین متولد شد. او در میان هیاهوی بازار که آن را تونل سحرآمیز نامیده بود، دوران کودکی خود را گذراند. بازار برای او پر از رنگ، بو و ریتم بود. خانه‌ی پدری او در خیابان خیام واقع شده بود و مدرسه‌اش فاصله‌ی کمی از آن داشت.

حسین علی‌زاده دومین فرزند خانواده‌ای 8 نفره بود. او 2 برادر و 3 خواهر داشت. پدرش خیاطی شریف و هنرمند، اهل ارومیه بود که در هنگام وقوع جنگ جهانی دوم سرباز بود. او پس از فرار از دست سربازان روسی به تهران آمده بود و آنجا با همسرش آشنا شده بود. مادر علی‌زاده اصالتاً اراکی بود و در تهران متولد شده بود و گاهی به آموزش قرآن به دیگران می‌پرداخت. موسیقی در خانواده‌ی حسین علی‌زاده سابقه‌ای نداشت؛ اما خیال، خلاقیت و شاید تقدیر او را سمت موسیقی سوق داد.  استاد علی‌زاده تحصیلات دبستان خود را با موفقیت در مدرسه‌ی حافظ تهران گذراند. از آن‌جا که او نتایج خوبی در درس‌هایش کسب کرده بود، خانواده‌اش در نظر داشتند تا او را در دبیرستان خوبی ثبت‌نام کنند. علی‌زاده شوق خاصی برای انتخاب رشته و دبیرستان نداشت تا این‌که تحت تأثیر پسرخاله‌ی خود که نوازنده‌ی ویولن بود به موسیقی علاقه‌مند شد. او هم‌چنین در دبستان، با هوشنگ ظریف که استاد سرود بود آشنا شده بود و ظریف از همان ابتدا استعداد علی‌زاده را در موسیقی تشخیص داده بود. اگرچه ورود علی‌زاده به هنرستان اتفاقی بود اما او پله‌های ترقی را به خوبی در این دوره طی کرد و سازش همیشه متفاوت و متمایز از دیگران کوک شد.

در آن زمان اکثر خانواده‌ها با تحصیل در هنرستان و رشته‌ی موسیقی موافق نبودند؛ اما خانواده‌ی علی‌زاده او را در تصمیم‌گیری آزاد گذاشتند و با انتخاب او موافقت کردند. در آن زمان متأسفانه مسئله‌ی اعتیاد در جامعه‌ی موسیقی زیاد دیده می‌شد و این تنها نگرانی پدر حسین علی‌زاده بود. با قولی که علی‌زاده به پدرش داد این نگرانی برطرف شد و با دیدن استعداد و پیشرفت او در موسیقی، حمایت‌ها از او بیش از پیش شد.

مادر علی‌زاده علی‌رغم اعتقادات مذهبی که داشت از ورود او به هنرستان موسیقی بسیار خوشحال شد و از آغاز فعالیتش او را تشویق و حمایت می‌کرد. او هم‌چنین نوای علی‌زاده را از دیگران تشخیص می‌داد و در کنسرت‌هایش شرکت می‌کرد.

آن‌ها در خانواده روابط خوب و صمیمی با یکدیگر داشتند و همواره برای کمک به یکدیگر تلاش می‌کردند. آرامش و شخصیت علی‌زاده حاصل همین محیط خوب تربیتی و عشق و علاقه‌ی موجود در خانواده‌ است. در آن زمان هزینه‌ی هنرستان بیشتر از سایر دبیرستان‌ها بود و اداره‌ی این مسئله کمی برای خانواده دشوار بود. اما با مدیریت هزینه‌ها و پس‌اندازهای مادر او توانست این دوران را سپری کند. البته از آن‌جا که علی‌زاده شاگرد خوبی محسوب می‌شد، از سال سوم و در سن 17 سالگی در ارکستر رودکی به سرپرستی دهلوی استخدام شد و توانست مخارج خود را تأمین کند.

سال‌های ورود به هنرستان و دانشگاه

حسین علی‌زاده بار دیگر در هنرستان تحت آموزش‌های ظریف پایه‌های نوازندگی خود را مستحکم کرد. او ظریف را بسیار دوست می‌داشت و به گفته‌ی خودش اولین عشق را در سنین نوجوانی نسبت به موسیقی و زندگی با ظریف تجربه کرد. ظریف الگوی بسیاری از شاگردان هنرستان بود و شیفتگی بسیاری از این شاگردان به موسیقی به‌خاطر شخصیت نجیب و هنری استاد ظریف بود.

هنرستان برای او پنجره‌ای رو به خیال و سکویی برای پرتاب بود. او تمایل داشت ساز ویلون را  برای یادگیری انتخاب کند؛ اما به تشخیص و پیشنهاد استادش -حسین دهلوی- تار را برمی‌گزیند. حسین علی‌زاده قصد داشت از طریق انتخاب ساز راهی برای ورود به دنیای موسیقی پیدا کند. تلاش و علاقه‌ی علی‌زاده برای ورود به دنیای موسیقی باعث شده بود که او از هم‌سالانش پیشی بگیرد؛ طوری‌که در همان سال‌ها، آهنگ‌های برخی از  افراد سال بالایی را برایشان می‌ساخت.

 او در دوره‌ی دبیرستان ضمن یادگیری نوازندگی با سبک‌های مختلف موسیقی و هم‌چنین آهنگ‌سازی نیز آشنا شد. آشنایی با آثار کلاسیک در این دوره برای او بسیار لذت‌بخش بود و جاذبه‌های زیادی برایش به همراه داشت.

پس از به اتمام رساندن هنرستان موسیقی، حسین علی‌زاده در سال 1349 وارد رشته‌ی موسیقی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در دو رشته‌ی نوازندگی و آهنگ‌سازی مشغول به تحصیل شد. او در این دوران از تعالیم اساتید معروف و به‌نام موسیقی بهره برد و هم‌زمان با تحصیل، نزد این اساتید آموزش می‌دید.

علی‌زاده موسیقی را در منظر اساتیدی از جمله هوشنگ ظریف، حسین دهلوی، علی‌اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی برومند، عبدالله دوامی، حبیب‌الله صالحی و سایر بزرگان موسیقی ایران فراگرفت. او تحت آموزش این اساتید موسیقی توانست نکات مربوط به نوازندگی تار و سه‌تار و هم‌چنین ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را به‌خوبی فرا گیرد.

استاد علی‌زاده همزمان با تحصیل در دانشگاه در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی به یادگیری و اجرای موسیقی پرداخت. او هم‌چنین در این زمان کار آهنگ‌سازی را برای کانون فکری پرورشی کودکان انجام می‌داد و شاگردان زیادی داشت. در کانون، شیدا قره‌چه‌داغی مربی او بود که علی‌زاده ارادت زیادی به او داشت. قره‌چه‌داغی نه‌تنها در زمینه‌ی موسیقی در زندگی او تأثیرگذار بود؛ بلکه به افزایش اعتمادبه‌نفس او نیز کمک زیادی کرد.

از آن‌جا که در آن زمان بیشتر مردم، موسیقی را از طریق رادیو و تلویزیون پیگیری می‌کردند و کاست میان آن‌ها مرسوم نبود، آثار حسین علی‌زاده آن‌طور که باید، شنیده نشد. یکی از اجراهای او که در سال 1356 به بازار عرضه شد، کنسرت جشن شیراز با خوانندگی پریسا (فاطمه واعظی) بود. این کنسرت در دستگاه نوا اجرا شد و استقبال خوبی از آن صورت گرفت. پس از انتشار این کنسرت بود که استاد علی‌زاده کم‌کم در میان مردم شناخته شد و به شهرت رسید.

فعالیت هنری حسین علی‌زاده پس از انقلاب

پس از انقلاب وقفه‌ای در فعالیت هنری هنرمندان ایجاد شد و تا مدت‌زمانی، تنها سرودهای انقلابی در میان مردم رواج داشت؛ اما پس مدتی هنرمندان صاحب‌سبک تحت عنوان گروه چاوش فعالیت خود را آغاز کردند که حسین علی‌زاده جزئی از این گروه تعاونی بود. ردپای آثار علی‌زاده به‌ خوبی در چاوش 3 دیده می‌شود.

حسین علی‌زاده در سال 1355 با همکاری پرویز مشکاتیان گروه عارف را تشکیل دادند و کنسرت‌های زیادی را در داخل کشور و خارج از آن برگزار کردند.

مدتی پس از انقلاب و در زمان جنگ تحمیلی، استاد علی‌زاده تحت تأثیر فضای آن دوران و با بهره‌گیری از ایده و خلاقیت خود آلبوم بی‌نظیر «نی‌نوا» را تولید کرد. این آلبوم در سال 1362 با همکاری مؤسسه‌ی فرهنگی هنری ماهور منتشر شد. نی‌نوا یکی از مشهورترین آلبوم‌های علی‌زاده است که برای او شهرت زیادی را در کشور و حتی خارج از کشور به همراه آورد. برداشت‌های زیادی از نام این آلبوم شده است و بسیاری آن را قطعه‌ای مذهبی می‌دانند؛ اما علی‌زاده این نظر را رد می‌کند و اگرچه معتقد است ایده‌هایی از آیین مذهبی در ساخت این قطعه به کار گرفته شده است؛ اما این اثر را صرفاً یک اثر مذهبی نمی‌داند.

علی‌زاده در مورد انتخاب نام این آلبوم نیز این‌طور توضیح می‌دهد که به دلیل استفاده از نی در این آهنگ و علاقه‌ی او به دستگاه نوا، نام نی‌نوا را برای آلبومش در نظر گرفته است. در آهنگ او نی راوی قصه است و عندلیبی نوازندگی نی را به عهده دارد. او انگیزه‌ی خود را از انتشار این آلبوم بیان خاطرات آن دوره از جامعه به زبان موسیقی، بیان کرده است. حسین علی‌زاده پس از ساخت این اثر و قبل از پخش آن، ایران را به مقصد فرانسه ترک می‌کند؛ اما به دلیل مشکلاتی که برای گرفتن ویزا برای او پیش می‌آید به جای فرانسه، مدتی را در رم ایتالیا می‌گذراند تا این‌که برای تحصیل و تدریس به آلمان مهاجرت می‌کند.

حسین علی‌زاده در آلمان و در اوایل دهه 60 به دانشگاه آزاد برلین رفت و قطعه‌ی عصیان را به‌عنوان پروژه‌ی دانشگاهی‌اش ساخت. او در کنار تحصیل فعالیت‌های آهنگ‌سازی خود را نیز با جدیت دنبال می‌کرد. پس از اتمام تحصیل، علی‌زاده در سال 1367 به وطن برگشت. سال‌های تحصیل و تلاش در آلمان نتایج خوبی برای او به‌همراه داشت. علی‌زاده توانست موفقیت‌های زیادی را در تک‌نوازی به دست آورد و به اجرای ترکمن و شورانگیز پرداخت. او با فعالیت‌هایش در این دوره، پنجره‌ای جدید به روی موسیقی ایران گشود.

علی‌زاده پس از بازگشت به ایران، گروه شیدا و عارف را دوباره بازسازی کرد. حاصل این کار اجرای کنسرت‌هایی با صدای بیژن کامکار، شهرام ناظری و صدیق تعریف در تالار وحدت بود. برای حسین علی‌زاده همیشه موسیقی بر کلام ارجحیت داشت؛ با این حال او با خوانندگان مطرحی همچون شهرام ناظری، محمدرضا شجریان و برخی از خوانندگان زن همکاری داشت و آثار بی‌نظیری را خلق کرد که برای همیشه در موسیقی کلاسیک ایران ماندگار شدند. او هم‌زمان بر روی موسیقی‌های بی‌کلام نیز کار می‌کرد و با این‌که موسیقی بی‌کلام چالش بیشتری برای او به همراه داشت؛ اما هیچ‌گاه از اجرا و ساخت آن دست نکشید.

علی‌زاده پس از انقلاب آثار منحصربه‌فرد فراوانی ساخت و کنسرت‌های بی‌شماری را در سراسر جهان به اجرا درآورد؛ همین امر او را به یک چهره‌ی جهانی در موسیقی تبدیل کرد. علی‌زاده به همراه محمدرضا و همایون شجریان و کیهان کلهر در سال‌های بین دهه 70 تا دهه 80 کنسرت‌های فراوانی را در کشورهای مختلف اجرا کردند. آن‌ها هم‌چنین کنسرت هم‌نوا با بم را در حمایت از مردم زلزله‌زده‌ی بم در تهران برگزار کردند. حاصل همکاری این هنرمندان بزرگ آلبوم‌های فریاد، داد و بیداد، زمستان، نوا و هم‌نوا با بم بود.

ورود علی‌زاده به دنیای سینما

علی‌زاده فعالیت خود را در سینما با فیلم «دل‌شدگان» و به پیشنهاد علی حاتمی – کارگردان بزرگ ایرانی – آغاز کرد. فعالیت‌های حسین علی‌زاده در سینما پس از این فیلم نیز ادامه یافت و او به‌طور مستمر به ساخت موسیقی فیلم پرداخت.

از آثار او در زمینه‌ی آهنگ‌سازی فیلم و سریال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• گبه
• لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند
• زمانی برای مستی اسب‌ها
• آواز گنجشک‌ها
• زیر تیغ
• زشت و زیبا
• در چشم باد
• فیلم آسمان زرد کم‌عمق
• ملکه

سینما همیشه جایگاه خاصی برای حسین علی‌زاده داشت. او از دوران کودکی به آن علاقه‌مند بود و دوست داشت به‌نحوی وارد سینما شود. ساخت و اجرای موسیقی فیلم این فرصت را به او داد که خود را در عرصه‌ی سینما نیز مطرح کند. او ساخت آهنگ دل‌شدگان را یکی از معلم‌های بزرگ موسیقی فیلم خود می‌داند. به طور کلی حسین علی‌زاده آثار زیادی را برای موسیقی فیلم ساخت که بیشتر آن‌ها مربوط به سینما می‌شود و بخش کمی از آن مربوط به سریال‌های تلویزیونی است.

حسین علی‌زاده موفقیت‌هایی بسیاری را در زمینه‌ی موسیقی فیلم کسب کرد و موسیقی او رنگ و بویی تازه به فیلم‌های سینمایی بخشید. او در سال 1374 درحالی‌که 44 سال داشت جایزه سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن فیلم «گبه» به کارگردانی محسن مخملباف را در جشنواره فجر به دست آورد.

علی‌زاده در سال 1376 نامزد دریافت جایزه بهترین موسیقی فیلم «ابر و آفتاب» شد و در سال 1377 برای موسیقی متن فیلم «زشت و زیبا» موفق به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فجر شد. پس از آن نیز در سال 86 برای فیلم «آواز گنجشک‌ها» به کارگردانی مجید مجیدی توانست سیمرغ بلورین جشنواره را کسب کند. آخرین سیمرغ جشنواره فجر حسین علی‌زاده برای بهترین موسیقی متن مربوط به فیلم ملکه در سال 1390 است. حسین علی‌زاده مجموعاً 4 بار توانست سیمرغ بلورین جشنواره فجر را برای بهترین موسیقی متن فیلم از آن خود کند. هم‌چنین او در سال 1392 برای فیلم «آسمان زرد کم‌عمق» جایزه‌ی بهترین موسیقی فیلم را از انجمن منتقدان ایران دریافت کرد.

افتخارات

حسین علی‌زاده توانست 3 بار برای آلبوم‌های بی تو به سر نمی‌شود، به تماشای آب‌های سپید و فریاد، نامزد گرمی شود. گرمی جایزه‌ای است که به دستاوردهای صنعت موسیقی اهدا می‌شود و علی‌زاده موفق شد 3 بار نامزد بهترین موسیقی سنتی جهان شود.

او در سال 1393 برای دریافت «نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه» کاندید شد که طی نامه‌ای از دریافت آن انصراف داد. او در این نامه ضمن تشکر از هدیه ملت بافرهنگ فرانسه اعلام کرد بی‌نیاز از دریافت هر نوع نشانی است و به نام حسین‌علی‌زاده بدون هیچ پیشوند یا پسوندی اکتفا خواهد کرد.

او هم‌چنین در سال 1396 موفق به کسب دریافت جایزه‌ی دو سالانه‌ی موسیقی جهانی آسیا از بنیاد مرکز موسیقی جهان شد. این جایزه به‌دلیل ایجاد ارتباط هنرمندان با سایر کشورها به‌ویژه کشورهای آسیایی اهدا می‌شود.

همان‌طور که پیش‌تر نیز توضیح دادیم، علی‌زاده در صنعت سینما نیز 5 بار کاندید دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فجر شد و توانست 4 سیمرغ جشنواره فجر را برای بهترین موسیقی متن فیلم را از آن خود کند.

کتاب‌های حسین علی‌زاده

حسین علی‌زاده یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان در موسیقی معاصر ایران است که ردیف و آموزش سنتی را پیش اساتید بزرگی مانند هوشنگ ظریف، علی اکبر شهنازی، نورعلی برومند، محمود کریمی، عبدالله دوامی، یوسف فروتن و سعید هرمزی آموخته است. همچنین ایشان در دانشگاه برلین آهنگسازی و موسیقی‌شناسی فرا گرفته است. از این‌رو یاد گرفتن موسیقی به‌ویژه سازهای تار و سه‌تار از ایشان می‌تواند دریچه‌ی روشن و گوش‌نواز برای روح موسیقیایی علاقه‌مندان باشد. علی‌زاده دارای آثار متعدد در حوزه آموزش تار، سه‌تار و مبانی موسیقی است. همچنین در آثار وی تصنیف‌های نیز برای پرورش انگشت‌تان نوازندگان این حوزه نیز وجود دارد. بیایید برای آشنایی بیشتر در این زمینه مروری به کتاب های استاد علی‌زاده داشته باشیم.

ده قطعه برای تار

کتاب ده قطعه برای تار به‌طور تخصصی در 6 جلد به آموزش تار پرداخته است. در این کتاب حسین علیزاده هر آن‌چه که علاقه‌مندان و هنرجویان ساز تار باید در دستگاه‌های موسیقی ایرانی بدانند در بخش‌های مختلف تقسیم‌بندی کرده است. از این‌رو هر جلد کتاب دارای مبحثی جداگانه است. استاد علیزاده در این 6 جلد به چالش‌های عمده هنرجویان در زمینه‌ی تار پرداخته است و در هر جلد با ارائه تمرین‌های متنوع تصور درست و دقیق از یک قطعه‌ی مشخص را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد در نتیجه هنرجو پس از انجام این تمرین‌ها علاوه بر این‌که می‌تواند به‌درستی نت‌ها را بنوازد، نواختنش نیز به مرور پیشرفت چشمگیری خواهد داشت.

در این کتاب حسین علیزاده با ارائه تمرین‌ها متنوع هنرجو و علاقه‌مندان به ساز تار را با دستگاه‌های مختلف موسیقی ایرانی آشنا کرده است. به‌همین خاطر کتاب شامل طیف گسترده‌ای از تمرینات از جمله تمرین دشتی، شورانگیز، چهار مضرب راست پنجگاه، مضراب چپ، دستگاه ماهور، اصفهان، شور، چهار مضراب بیات ترک، افشاری، ضربی مخالف در دستگاه مخالف سه‌گاه، دستگاه ابوعطا و… است.

این تمرینات با انتخاب آثار و ریتم‌های دلنشین باعث می‌شود تا هنرجویان بیشتر با ساز تار و موسیقی سنتی ارتباط برقرار کنند و همچنین انگشت‎‌گذاری، تغییر میزان، تکنیک‌های پیشرفته مضراب و ریتم‌های مختلف جدید را بیاموزند.

کتاب دستور سه تار دوره ابتدایی

سه‌تار یک ساز زهی و ایرانی است که در موسیقی سنتی ایران بسیار طرفدار دارد. از این‌رو کتاب دستور سه‌تار دوره ابتدایی حسین علیزاده که به‌طورکاملاً روان و حرفه‌ای به مبحث‌های مهم آموزش سه‌تار پرداخته است، را یکی از بهترین آثار در این سال‌ها برای علاقه‌مندان و هنرجویان این ساز دانست.

این کتاب در چهار بخش اصول اولیه و مهم آموزش سه‌تار را به هنرجویان آموزش می‌دهد. در بخش اول ابتدا هنرجو با ریتم و نحوه‌ی اجرای آن آشنا می‌شود. سپس در بخش دو و سه به‌طورکامل هنرجو تکنیک‌های پرده‌شناسی، انگشت‌گذاری، مضراب و فواصل را خواهد آموخت. بخش چهارم و پایانی کتاب نیز حاوی تمرین تمرین‌های متنوعی از دستگاه شور گرفته تا بیات ترک، افشاری، دشتی و غیره برای برآورد هنرجو از آموخته‌های خود از این اثر است.

کتاب مبانی نظری موسیقی ایرانی

نوشتن از موسیقی ایرانی به‌دست یکی از اساتید برجسته این ژانر به‌طوریقین جذاب و خواندنی خواهد بود. حسین علیزاده که دارای تحصیلات در حوزه‌ی موسیقی است در این اثر خود به پژوهش در زمینه‌ی مبنای موسیقی ایرانی پرداخته است. در این اثر استاد علیزاده به‌طور کاملاً روان و تخصصی مفاهیم بنیادی و اصولی موسیقی ایرانی را از گذشته تا امروز بررسی کرده است. در نتیجه خواننده پس از مطالعه آن می‌تواند اطلاعات بسیار جامع و کاملی در زمینه‌های مختلف مانند اصول و قواعد موسیقی ایرانی، ردیف موسیقی ایرانی، موسیقی کلاسیک ایرانی و… خواهد آموخت.

کتاب دستور تار و سه‌تار دوره متوسطه حسین علی‌زاده

در این کتاب استاد علیزاده به سراغ آموزش تار و سه‌تار رفته و تمام هفت دستگاه و پنج آواز منشعب از آن را در مباحث روان، ساده و حرفه‌ای در اختیار هنرجویان قرار داده است. این کتاب همراه با دو عدد CD جداگانه در بازار موجود است.

هنرجویان و علاقه‌مندان به آموزش تار و سه‌تار پس از مطالعه این اثر علاوه بر آشنایی با نغمه و فرم‌های مختلف دستگاه‌ موسیقی ایرانی با روش‌های نواختن فرم‌های متداول از جمله پیش‌درآمد، ضربی و رنگ، گوشه‌های اصلی و آواز‌ها را فرا خواهند گرفت. یکی از مباحثی که در این کتاب نویسنده روی آن تمرکز کامل داشته استفاده درست از مضراب‌ و انگشت‌گذاری صحیح و درست است. به‌همین خاطر مضراب‌ و انگشت‌گذاری در بخش‌های گوناگون و متنوع در بخش‌های مختلف به هنرجو آموزش داده می‌شود تا هنرجو حفظ ریتیمک و ملودیک، ایجاد تنوع در تحریرها، ایجاد آکسان‌های و لحن‌های مختلف، تکنیک‌سازی، رسیدن به سرعت و… را آموزش ببیند.

کتاب بوسه‌‌های باران

برای تجربه لذت نواختن ساخته‌‌های استاد علیزاده باید به سراغ کتاب «بوسه‌های باران» بروید. این کتاب حاوی تصنیف‌های حسین علیزاده از سال 1357 تا دوران انقلاب است. این کتاب در سه بخش به سرودها و تصنیف‌های مختلف می‌پردازد که در هر بخش حس‌وحال دوران انقلاب، تصنیف‌های سنتی دوران قاجار و تصنیف‌های نوین را تجربه خواهید کرد.

از آثار فاخر و دل‌انگیز این مجموعه می‌توان به ژاله خون شد، بیا ساقی، آهوی وحشی، بیا تا گل برافشانیم،

بی تو به سر نمی‌شود، دلشدگان، گلچهره، پروانه شو، راز نو، بوسه‌های باران و… اشاره کرد.