کتاب تجربه‌هایی برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی اثر محمدرضا فیاض

مقدمه‌ی کتاب تجربه‌هایی برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی

کتاب تجربه‌هایی برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی، محمدرضا فیاض نویسنده کتاب، کوشیده تا تجربیات و پیشنهادهای خود را در زمینه‌ی واحد عملی گروه‌نوازی ایرانی  به نحو نظام‌مندی ارائه کند. اما به علاوه، این 10 قطعه با بیشترین میزانِ ممکنِ تقید به مَدرَسیگرایی و کلاسیک گرایی، و با پرهیز از فرم‌های آزاد رایج، تعمدا به گونه‌ای طراحی شده که برای واحد نظری ” آفرینش در موسیقی ایرانی” هم حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد.

درباره‌ی کتاب تجربه‌هایی برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی 

نت‌نگاشت کتاب تجربه‌هایی برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی ، تا آنجا که به هر ساز مربوط می‌شود، بیشتر از همه به سنت صبا-پایور تکیه دارد؛ اما در کلیت پارتیتور، کوشش شده حتی‌الامکان و در انطباق با بافتار موسیقی، چهارچوب‌های بین‌المللی پارتیتورنویسی لحاظ شود. در عین حال کم نیستند مواردی که برای سازگارتر کردن وجوه ویژه‌ی اجرایی و عاطفی موسیقی ایرانی با منطق بین‌المللی پارتیتورنویسی، راه‌حل‌های تازه به کار گرفته شده اند.

نسخه‌ی صوتی همراه کتاب، در عین حالی که می‌تواند راهنمای اجرایی پارتیتور تلقی شود، از قابلیت آن برخوردار است که به تنهایی به عنوان یک اثر مستقل موضوع شنیدار متعارف موسیقایی قرار گیرد.‌

در توضیح این اثر آمده است:

«اگرچه فکر تاسیس گروه‌‌های بزرگ و یا حتی ارکسترهایی از سازهای ایرانی، سودای دیرسالی در ایران بوده، اما این تنها در دو سه دهه‌ی اخیر است که عملا زمینه‌های واقعی آن کمابیش فراهم آمده است: از یک سو توسعه‌ی کمّی و کیّفی شمار هنرمندانی که به نوعی تکنیک استاندارد نوازندگی دست یافته‌اند، از یک طرف پیشرفت‌های قابل ملاحظه در زمینه‌ی ساخت سازها، و باز از سوی دیگر، تغییر‌ نسبی ذائقه‌ی اجرایی و شنیداری برای به رسمیت شناختن نوعی چندصدایی محدود یا حتی گاه گسترده. علیرغم این تحولات سازنده، این عرصه اما همواره با محدودیت کارگان و منابع مکتوب مواجه بوده است. حتی درس «گروه‌نوازی ایرانی» که از جمله واحدهای ثابت تحصیل در نظام رسمی موسیقی کشور در دوره‌‌های متوسطه و عالی است، هنوز چندان که باید و شاید از منابع قابل اتکایی برخوردار نیست.