آنچه در این شماره می‌خوانیم شماره‌ی هفتم فراهنگ
در بخش مقالات، ابتدا مقاله‌ی «اشاراتی به برخی تحولات موسیقایی سال‌های ۱۳۰۰ – ۱۳۲۰» را که بخشی از پایان‌نامه‌ی نظری کارشناسی‌ارشد نوازندگی موسیقی ایرانی رامتین نظری‌جو است را می‌خوانیم، دومین مقاله‌ی این شماره متعلق به آریا تولائی است که به «مسئله‌ی نامگذاریهای متفاوت بر ساختارهای مشابه موسیقایی در موسیقی آوازی گیلان» پرداخته است و آواز‌های «غربتی»، «گاره‌سری»، «چاربداری» و «عزیزونگاری» را بررسی موردی کرده است. امیرعلی اردکانیان این بار در اثرشناسی‌های خود به «دیسکوگرافی میرزاعبدالله و آقاحسینقلی فراهانی» پرداخته است. سپس در این بخش «میرزا شفیع؛ یک راوی به روایت دو عکس» را به قلم سینا صنایعی می‌خوانیم. مقاله‌ی بعدی به «جایگاه موسیقی در مناسک مذهبی شیعیان ایران در دوره صفوی و قاجار» اختصاص یافته که توسط آیدین پارسایی‌راد و بهمن سلطان‌احمدی نوشته شده است و در پایان این بخش «شرح و ریز محاسبات مباحث فواصل و توالی نسبت‌ها در کتاب هفت دستگاه موسیقی ایران نوشته‌ی مجید کیانی» که با «جستاری در کوک ساز» همراه شده را با تحقیق و بررسی علی علیزاده می‌خوانیم.
در بخش «درصحبت چراغ‌افروختگان»، «حسین تهرانی از زبان فرامرز پایور» که توسط رامتین نظری‌جو از منبع شنیداری پیاده‌سازی و توضیحاتی به آن اضافه شده است از نظرمان می‌گذرد.
در بخش ترجمه ابتدا مقاله‌ی «اسپاتی فانک: تخصیص فرهنگ موسیقی هیپ‌هاپ و رپ در اروپا» نوشته جانیس اندروتسوپولوس را با ترجمه‌ی بهار اصل و سپس ترجمه یاسمین شاه‌حسینی تحت عنوان «آیا عود عربی و ایرانی دستان داشته است؟» که توسط محقق سرشناس هنری جورج فارمر نوشته شده است را می‌خوانیم، مقاله‌ی «الکی شنیدن: موسیقی مردم پسند و شنیدن به شیوه‌ی آیرونیک» با ترجمه‌ی بابک کشفی یگانه و نویسندگی اندی بنت و سخنرانی جیمز تنی «در باب هارمونی» با ترجمه‌ی فاطمه برزکار از نظرمان می‌گذرد.
در پایان این شماره‌ی فراهنگ، در بخش گفت‌وگو قسمت سوم مصاحبه‌ی ارزنده‌ی حجت فرجیان با دکتر خسرو مولانا را که پیش از این بخش اول و دوم آن در شماره ششم فراهنگ منتشر شده بود، می‌خوانیم. این مصاحبه پایان‌بخش این شماره‌ی فراهنگ است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.